ಭಗವದ್ಪಾದರನ್ನು ಟೀಕಿಸುವ ಮೊದಲು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿ ಮತ್ತವರ ಕೊಡುಗೆಯನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಿ.

 ನಮ್ಮ ಕನ್ನಡಪ್ರಭದ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಶ್ರೀ ಶ್ರೀ ಶಂಕರ ಭಗವದ್ಪಾದರ ಬಗ್ಗೆ ಬಹಳಷ್ಟು ದಿನಗಳಿಂದ ಚರ್ಚೆ ನಡೆಯುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ಕೆಲವರು ಅಪಕ್ವ ಮನಸ್ಕರು ಬರೀ ಟೀಕಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಮೊದಲು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದದ್ದು ಭಗವದ್ಪಾದರು, ರಾಮಾನುಜರು ಹಾಗು ಮಧ್ವರು ದೊಡ್ಡವರು ಹಾಗು ದೈವಾಂಶ ಹೊಂದಿರುವಂತ ಮಹಾ ಜ್ಞಾನಿಗಳು. ಇವರುಗಳನ್ನ ಕಿಂಚಿತ್ ಓದಿರುವಂಥ ನಾವುಗಳು ಹಾಗು ಏನು ಓದಿರುತ್ತೀವೋ ಅದನ್ನು ಅರ್ಥ ಸರಿಯಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದೇ ವಿನಾಕಾರಣ ಟೀಕಿಸುವಂಥ ಪಾಮರರು ಆದ ನಾವಗಳು, ಮೊದಲು ಅಧ್ಯಯನವನ್ನು ಮಾಡೋಣ, ಅರ್ಥವಾಗದ್ದನ್ನು ನಾವು ವಿದ್ವಾಂಸರ ಬಳಿ ಕೇಳೋಣ, ಕೇಳಿದ ಮೇಲೆ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೋಣ. ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಮೇಲೆ ಅದನ್ನು ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ ಅನುಸರಿಸೋಣ ಹಾಗು ಆಸಕ್ತಿ ಇರುವವರಿಗೆ, ಸುಮನಸ್ಕರಿಗೆ, ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ, ಈ ಶ್ರೇಷ್ಠ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಹಾಗು ಅವರ ಕೃತಿಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಸೋಣ. ನಮ್ಮ ವಿನಯತೆ, ಘನತೆ, ಸಾಹಿತ್ಯ ಬಗೆಗಿನ ಒಲವು, ಧರ್ಮ ಗ್ರಂಥಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಇರುವ ನಂಬಿಕೆ ಹಾಗು ಶ್ರದ್ಧೆಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿ ಹಿಡಿದು ನಮ್ಮ ಭಕ್ತಿಯನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸೋಣ.

ಭಗವದ್ಪಾದರ ಕೊಡುಗೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತಾದಬೇಕಾದರೆ ಅವರ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಕೃತಿಗಳನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಬೇಕು. ಭಗವದ್ಪಾದರು ನಾನೇ ಅದ್ವೈತ ಕಂಡು ಹಿಡಿದೆ ಎಂದು ಎಲ್ಲಾದರು ನಿರೂಪಿಸಿದ್ದಾರಾ? ಅವರು ಶ್ರುತಿ ಸ್ಮೃತಿ ಸಹಾಯದಿಂದ ತಮ್ಮ ತತ್ವವನ್ನು ಮಂಡಿಸುತ್ತಾರೆ. ಇದು ನಮಗೆ ಪ್ರಾಥಮಿಕ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕರು ತಿಳಿಸಿಕೊಡುತ್ತಾರೆ. ಭಗವದ್ಪಾದರನ್ನು ಟೀಕಿಸುವ ನೀವು ಇದನ್ನು ಕಲಿತಿಲ್ಲವೇ?  ಶ್ರೀ ರಾಮಾನುಜಾಚಾರ್ಯರು ಭಗವದ್ಪಾದರ ಕೃತಿಗಳನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದರು. ಇವರು ಮಹಾತ್ಮರು. ಎಲ್ಲಿ, ಅವರೇನಾದರೂ ಶ್ರೀ ಶ್ರೀ ಶಂಕರರ ಬಗ್ಗೆ ಟೀಕಿಸಿದ್ದಾರಾ? ಮಧ್ವರು ಇವರಿಬ್ಬರಾದಮೇಲೆ ಬಂದವರು, ಅವರು ಇವರೀರ್ವರ ಗ್ರಂಥಗಳನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿ ಅವರ ಮಂಡನೆಯನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದವರು. ಇವರು ಮಹಾನ್ ಸಂತಶಿರೋಮಣಿಗಳು. ಎಲ್ಲಿ ಶ್ರೀಮನ್ ಮಧ್ವಾಚಾರ್ಯರು ಶ್ರೀ ಶ್ರೀ ಭಗವದ್ಪಾದರನ್ನು ಎಲ್ಲಾದರೂ ನೀವು ಬರುಯುವ  ಹಾಗೆ ಕೆಳ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ತಂದು ಟೀಕಿಸಿರುವುದು ತೋರಿಸಿ ನೋಡೋಣ?

ಈ ಮೂವರೂ ಮಹಾ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಅವರವರ ಶಾಖೆಗಳಲ್ಲಿ ಅತೀಂದ್ರಿಯತ್ವವನ್ನು ಸಾಧಿಸಿ ಪರಮಾತ್ಮವನ್ನು ದರ್ಶನ ಮಾಡಿದಂತಹ ಮಹಾನ್ ಶಕ್ತರು. ಭಕ್ತರು, ಮಹಾತ್ಮರು ಹಾಗು ಭಗವಂತನಲ್ಲಿ ಲೀನರಾಗಿ ಭಗವಂತರೇ ಆದವರು. ಭಗವದ್ಪಾದರನ್ನು ಟೀಕಿಸುವ ನೀವು ಭಗವಂತನನ್ನು ನೋಡಿದ್ದೀರಾ?  

ಶ್ರೀ ಶ್ರೀಗಳು ಭಗವದ್ಗೀತಾಭಾಷ್ಯ ಬರೆಯದೇ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ನಮಗೆ ವ್ಯಾಸ ಮಹರ್ಷಿಗಳ ಈ ಅದ್ಭುತ ಕೃತಿಯ, ಈಗ್ಗೆ ಕಾಣಸಿಗುವ  ಭಾಷ್ಯವೆನಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಅನುವಾದಗಳು ಎಲ್ಲಿ ಸಿಗುತ್ತಿತ್ತು? ಭಗವದ್ಪಾದರನ್ನು ಟೀಕಿಸುವ ನೀವು ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದಿರಾ? ಅಥವಾ ಅವರೇನು ಬರೆದರು, ಅದರಿಂದ ಮಾನವ ಕುಲಕ್ಕೆ ಏನು ಒಳಿತಾಯ್ತು, ಆಗಿದೆ ಹಾಗು ಆಗುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡುತ್ತೀರಾ?

ಮೊನ್ನೆ ಒಂದು ಲೇಖನದಲ್ಲಿ ಕುವೆಂಪುರವರು ಬರೆದಿರುವ “ಪೂರ್ಣಮದು ಪೂರ್ಣಮಿದು....” ವಾಕ್ಯವನ್ನು ತಂದಿದ್ದರು. ಅದರ ಮೂಲ ಯಾವುದು ಗೊತ್ತೇ? ಈಶಾವಾಸ್ಯೋಪನಿಷತ್ತಿನ ಮೊದಲನೇ ಮಂತ್ರ “ಓಂ ಪೂರ್ಣಮದಃ ಪೂರ್ಣಮಿದಂ ಪೂರ್ಣಾತ್ ಪೂರ್ನಮುದಚ್ಯತೆ, ಪೂರ್ಣಸ್ಯ ಪೂರ್ಣಮಾದಾಯ ಪೂರ್ನಮೆವಾವಶಿಷ್ಯತೆ”.  ಕುವೆಂಪುರವರೇ ಹೇಳುವ ಹಾಗೆ ಇದರಲ್ಲಿ ಅದ್ವೈತ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ನಾವು ಕಾಣಬಹುದು. ಕುವೆಂಪುರವರು ಉಪನಿಷತ್ತಿನ ವಾಕ್ಯವನ್ನು ಪುನರುಚ್ಚರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಉಪನಿಶತ್ತನ್ನು ಒದಲಿಕ್ಕಾಗದವರಿಗೆ ಕಣ್ತೆರೆದಿದ್ದಾರೆ.

ಹಾಗೆಯೇ ನಾವು ಶ್ರೀ ಶ್ರೀ ಶಂಕರ ಭಗವದ್ಪಾದರ ಕೃತಿಗಳನ್ನ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದರೆ ಅದರ ಮೂಲ ವೇದಾಂತವಾದ   ಉಪನಿಷತ್ತುಗಳು. ಹಾಗೆಯೇ ನೀವು ರಾಮಾಯಣ ಹಾಗು ಮಹಾಭಾರತಗಳನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡುವಾಗ ಉಪನಿಶಾತ್ತುಗಳ ಅಂಶಗಳು ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತದೆ. ರಾಮಾಯಣ ಹಾಗು ಮಹಾಭಾರತಗಳು ಬರೀ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಕಾವ್ಯವೆನಿಸಿಕೊಳ್ಳದೆ ನಮ್ಮ ಧರ್ಮಗ್ರಂಥಗಳು ಎಂದನಿಸಿಕೊಂಡವು. ನಾವು ಇಲ್ಲಿ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾದುದೇನೆಂದರೆ ಈ ಕಾವ್ಯಗಳು ನಮಗೆ ಉಪನಿಶಾತ್ತುಗಳ ಸಾರವನ್ನು ತಿಳಿಸುತ್ತವೆ. ಎಲ್ಲರೂ ಉಪನಿಶತ್ತುಗಳನ್ನು ಒದದಿರುವುದರಿಂದ ಈ ಗ್ರಂಥಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರಿಗೆ ಧರ್ಮಪಾಠವಾಗಲೆಂದು ಮಹರ್ಷಿಗಳಾದ ಪ್ರಾಚೇತಸ ಹಾಗು ಕೃಷ್ಣದ್ವೈಪಾಯನರು ನಮಗೆ ಈ ಎರಡು ಮಹಾಕಾವ್ಯಗಳನ್ನು ಕೊಡುಗೆಯಾಗಿ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ಇವರೆಡು ಬಂದಮೇಲೆ ಉಪನಿಷತ್ತುಗಳ ಮೌಲ್ಯ ಕಮ್ಮಿ ಆಯಿತೆನು?      

ಉಪನಿಶತ್ತುಗಳನ್ನು ಆಧಾರವಾಗಿರಿಸಿಕೊಂಡು ಹಲವಾರು ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳು, ಸಂತರು, ಧರ್ಮಸರ್ವಶ್ರೇಷ್ಠರು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ನಿಲುವುಗಳನ್ನು ಮಂಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಬುದ್ಧನಾಗಲೀ, ತ್ರೈಯಾಚಾರ್ಯರಾಗಲಿ ಇದಕ್ಕೆ ಹೊರತಲ್ಲ. ಹಾಗಿದ್ದಮೇಲೆ ಯಾರು ಯಾರ ಹೇಳಿಕೆಗಳನ್ನು ಪ್ರಮೇಯಿಸಲು ಸಾಧ್ಯ? ನಾವು ಯಾರನ್ನೂ ಯಾರಿಗೋ ಹೋಲಿಸುವಾಗ ಬಹು ಎಚ್ಚರದಿಂದ ಅವರವರ ಕೊಡುಗೆಗಳನ್ನ ಬಹು ದೀರ್ಘ ಅಧ್ಯಯನದ ನಂತರ ಅವರವರ ಕೊಡುಗೆಗಳನ್ನ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ನೆನಪಿಸಿದರೆ ಒಳಿತಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಹಿಂದೆ ಮಹಾನ್ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಮಾಡಿದ್ದು ಅದೇ. ಉಪನಿಷತ್ತುಗಳನ್ನು ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಕಥೆಗಳಲ್ಲಿ ರೂಪಿಸಿ ಅದನ್ನನುಸರಿಸುವುದೇ ಜೀವನದ ಗುರಿ, ಹೆಗ್ಗಳಿಕೆ ಹಾಗು ಉತ್ತಮಜನಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಸೃಷ್ಟಿ ಎಂದು ಪ್ರಜ್ಞಾವಂತರೆಲ್ಲರೂ ನಂಬಿರುವಂತಹ ದೈವಪ್ರಸಾದವಾಗಿದೆ.    

 ಶ್ರೀ ಶ್ರೀಗಳ ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಗು ಮತ್ತೆ ಆಚಾರ್ಯರ ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಇದನ್ನೇ ಕಾಣಬಹುದು. ಅವರ್ಯಾರೂ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಟೀಕೆ ಮಾಡದಿರುವಾಗ? ಅವರ್ಯಾರೂ ಕಾಲ ಹರಣ ಮಾಡದೆ ಉತ್ತಮ ಸಮಾಜ ಸೃಷ್ಟಿಸಲು ತಮ್ಮ ಗ್ರಂಥಗಳನ್ನು ಕೊಡುಗೆಯಾಗಿ ಕೊಟ್ಟಿರುವಾಗ ಅವಗಳನ್ನ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡುತ್ತೀರಾ ಅಥವಾ ಸುಮ್ಮನೆ ಒದಲಿಕ್ಕಾಗದ್ದರಿಂದ ಅಥವಾ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಾಗದ್ದರಿಂದ ಅಥವಾ ನೀವು ಒಳ್ಳೆಯ ಗುರುವನ್ನು ಆರಿಸಿಕೊಳ್ಳದೆ ಅರಿವಿನೆಡೆಗೆ ಹೋಗದ್ದರಿಂದ ವೃಥಾ ಕಾಲಹರಣಮಾಡಿ ನಿಮ್ಮನ್ನು ನೀವು ಪ್ರಭಾವಿತಗೊಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಬೇರೆಯವರದ್ದನ್ನು ತೆಗಳಿ ಮೇಲೆ ಬರಲು ಪ್ರಯತ್ನಪಡುತ್ತಿದ್ದೀರ. ಜನರಿಗೆ ಒಳ್ಳೆಯ ಮಾರ್ಗವನ್ನು ತಿಳಿಸಿಕೊಡಿ (ತ್ರೈಯಾಚಾರ್ಯರು ತಿಳಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದು ಅದನ್ನೇ) ಅಪಮಾರ್ಗವನ್ನಲ್ಲ (ಈಗ ನೀವು ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದು ಅದನ್ನ). ಎಚ್ಚೆತ್ತುಕೊಂಡು ಮಾನವ ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಒಳಿತು ಮಾಡುವ ಕಾರ್ಯವನ್ನು ಮಾಡಿ. ಇದನ್ನು ಮಾಡಲು ಮೊದಲು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿ, ಮುತ್ಸದ್ದಿಯಾಗಿ, ಮೂರ್ಖರಾಗಬೀಡಿ.        

ಅಧ್ಯಯನ ಬಿಟ್ಟರೆ ಬೇರೇನೂ ನಮಗೆ ವರವಾಗಲಾರದು. ಬೇರೆಲ್ಲವೂ ಬರುವುದು ಹೋಗುವುದು. ಅಧ್ಯಯನದಿಂದ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಮಟ್ಟದ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಸಂಪಾದಿಸಬಹುದು. ನಮ್ಮನ್ನು ಅದರಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಳ್ಳೋಣ. ಮೊದಲು ಮಗುವಂತೆ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸನ್ನು ತೆರೆದು ವಿದ್ವಾಂಸರ, ಜ್ಞಾನಿಗಳ ಮಾತುಗಳನ್ನೂ ಆಲಿಸೋಣ. ಎಲ್ಲಾದರೂ ಯಾವುದಾದರ ಬಗ್ಗೆ ನಮಗೆ ಆಸಕ್ತಿ ಹೆಚ್ಚಾದಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡೋಣ, ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡಾದಮೇಲೆ ತಿಳಿದವರ ಜೊತೆ ಮಾತಾಡಿ, ಅವರ ಅಧ್ಯಯನದ ಪ್ರಭಾವದಿಂದ ನಮ್ಮ ಧರ್ಮಾಸಕ್ತಿಯನ್ನು ವ್ರುದ್ಧಿಸಿಕೊಳ್ಳೋಣ.

Motivation V/s Inspired Leadership

I believe motivation is an aspect that’s important to all and we come across in a day to day life. This is what parents do for their children, teachers for their students, friends for their friends and MENTORS for their disciples. I believe inspiration and motivation (literally the same) are the incentives for a person to proceed further. The receiver should be as open and has faith in the giver, completely like a child. Treating every individual as equal and at the same time exceptional by their deeds is an art of the leader.

A leader should be enthusiastic, passionate and energetic about the responsibilities and be skillful to deal with while having alternatives (need not be a solution) to offer during critical situations. I believe a leader should create a path which others would like to follow. To attain that, a leader needs to have a goal set in mind and needs to succeed irrespective of any hurdles. The innovation and creative abilities of the leader motivates others and they get inspired and would try to implement when they come across similar tasks/situations.

A leader should also believe in adding value showcasing the positive side that drives one’s belief into action. One needs to prove that they really have a positive goal set that would impel others to accept it and take the negatives as challenge, if not strive to accomplish the goals set by the leader. The resultant which, would be to comply with the organizational requirements and drive the growth. Keeping the positive aspects in mind, one would realize that developing interpersonal skills is a must, whilst being positive and to instill the same with confidence is the leadership forte. Developing trust while instigating organized approach leads to motivation.

Is looking back to the past essential?

“There’s nothing that we gain thinking about the past, hence forget it, live today and for the future”, if that is what somebody would like to preach, I bet you would think of your education and past experiences also. Isn’t that a past, won’t you get a great job that you deserve by selling yourself to the interviewing organization. Everyone has a past, good or bad, but it would be genuine and needs to be respected as is. I personally admire those who have faced the situations and how it makes a person learn take steps /a great leap, going forward. To always think past is a feat of lazy guys. But to take the learning and implement that knowledge when required during a similar situation is exemplary. I can take the fact that one should live for today and for the future, yet should not forget the past completely that you don’t even remember who taught you, who fought for our independence and who had helped you to become what you are today! It is dexterous to give credit to the past and because of which we are living present and a roadmap to build the future.

Fire in the Belly

“I don’t think you have Fire in the Belly”: I’m surprised if somebody has not heard this kind, in the corporate world, given the Indian context?

But, why do you say this? Isn’t it an act of curbing the other person’s confidence? Doesn’t it sound rude?

I had a good chance to work with a North Indian boss, whom I felt that he could bring change in the process (at that time, I even thought that my personal growth would happen too). Most of us, in the team got opportunities to apply for various job openings in the organization and what I personally learnt from him was that he gave opportunities to learn as to how we can deal situations better than him when there was vital state of affairs that he faced and we helped him instead the situation being overlooked. He and his friend had a weird thing in mind that “South Indians don’t have fire in the belly”.  They brought in Northies from other departments and made them leaders. They brought in Northies from other companies and made them Assistant Managers, and you know what answer they gave: “I don’t see any calibre in you guys and there is no scope for improvement”. Is this what we learn in management?

For me, it is fine if you bring in a Northie leader, it is fine. If you bring in a person who is well knowledgeable and would treat people as people and guide them as to how to develop themselves, it is commendable. However, except the latter, these kinds of people tried to advocate nonsense.

I don’t think they know, because of a crucial role of South India and South Indians, the liberalization policies too stood stronger. No parliamentary cabinet is strong without a South Indian. Bangalore, Chennai and Hyderabad are the first places to be recognized in the world as sophisticated IT cities. It’s the talent that is recognized first and then the cities. So, I can proudly say that we are very talented. I get passionate about my place, if one were to give a negative comment on it. Please remember, the first President of India is a South Indian, what more do you need? Why do you discriminate, or is it a topic to debate at the outset? I believe, without a East, West, North and South, India could not be in a place that it is today and is not complete. Do we need to act like this and bring disrepute to ourselves or do we need to work together in tangent so that we can uplift our prestige of being One!

Yet, the act of identifying the right talent and fitting in the right person to the right job is the expected job of a Manager. If he brings in a creature just like himself, as a perpetual demeanour, then definitely, surprises are in his way, which would make him accept the reality. This is how nature works and that’s reality!

I like and adore people, who have improved themselves, by constructively helping others to build themselves, and they are the real managers and I am happy that I was associated with such great people in the organizations I worked with. Learning is absolutely there.

I am proud to be an Indian and I salute and give a mountain of thanks to all the soldiers who have made us live happily wherever we are in India!!!

Was killing Vali from behind a righteous act by Rama

Sri Rama is a Kshathriya and it was righteous/Dharma to kill Vali.

Vali condemns Rama’s cowardly act by hitting him from behind, which, even Valmiki has not missed capturing in his great epic. But, what we should not forget is, Vali had taken away Sugriva’s wife and had treated him with devour, by sacking him away from the kingdom, seizing his kshathriya rights and many other stuff. A king needs to judge cautious giving importance to all the crucial evidence, which Sugriva tried to explain and despite that, he was mercilessly thrown away from the Kingdom snatching everything from him like a thief.

Is this a righteous act for a King? Who created this hypersensitivity situation?
Valmiki doesn’t say about the powers of Vali anywhere in his epic, it was elaborated in the later versions. It’s all attributed to great imagination!

A Kshathriya’s duty is to protect the person who sought the refuge from him and his sorrow was genuine, which was also similar as that of Rama’s when it came to the spouse’s kidnap. Sugriva gives Vali fair chances, through Rama’s guidance to accept his mistake and when he resists, a new game plan had to be framed, in which Rama promises to help Sugriva by killing Vali using his archery skills when they were involved in fighting and he does it only when Vali is in a verge of killing his brother during malla yuddha.

Hence, it was Rama’s duty to eliminate Vali whatsoever. Vali truly deserved this…
Honorable death does not embrace such kind of people, because what here needs to be kept in mind is that Rama’s duty was to protect Sugriva from being killed. Valmiki describes that Vali lifts Sugriva, who was tired and exhausted with one hand to crush his head to the nearby Stone, and lo there hits an arrow on his back. This is how he gets what he deserves. This invariably means that there is a tolerance limit and if bad still tries to barge through, then some things intervene overpowering it and that’s what happened in this case and nothing else.

So lesson is one would get back what he/she does for others. Therefore, it is essential to always do good and get good. If somebody gets bad even after doing good, then the bad giver definitely deserves what he/she would get!

Kalguli

Kalguli- An amazing guli which gives you a kal (Hindi) or makes you a kallu at mindset.

Long long ago, so long ago, that long ago that nobody can imaginnu…….

Bheema on the cart with many vessels filled with variety of food, eating one-by-onnu….I meanu the fooddu…Noww, Bheema came to the forestu, from the wonderful Ekachakranagar city, with lot of eating and travellingu, he was tired and suffering from gastric problemmu….

Bakasura’s, father’s, brother’s, son’s , friend’s, wife’s, mother’s, brother’s, assistant’s - daughter came into rescue by preparing the “divyoushadhi”, by taking neem leaves, thodasa kallu, swalpa gasagase payasa, konjum puliyogare, and then a bisshu (sweat), and a pitchu (spits), and she mixes, rotates, roller coasters and does everthinggu, makes it golgol and names it as Kalguli.

Bheema took this kalguli with lot of water from the nearby riverru. He became so powerful that he uprooted the trees, fought with the demonnu and ripped him appartu….

So, eat Kalguli, be extra strongu….it increases tann ki shakthi

Some long ago, when nobody wants to be asked the history of what long ago,

Akkbar, came to the Rajput Palace at Amer and he was invited to a Rajputana food. The food in the large plate was fantastic and he ate fully fullu. After eatingu, his paet-me started Gudbuddu, soon from somewhere, the Amer Raja’s putri, Jyodha comes to rescue and gives him this ondaanondu kaalada chamatkaari Kalguli. Akbar takes it and is amazed of her care-taking skillsu. He asks Amer raja for her Handu.

So, eat Kalguli, be extra aimingu, it also increases mann ki shakthi


Long ago, not so long ago, in the Sholay sequence-u,

Gabbar enters the scene, with three people standing near the ramanagar betta,
Gabbar says “Soovar ke bacchoon” with a very prabhudeva style posu,
He had just eaten a very heavy mealu. He gets a severe abdominal pain….thennu, our Kaalia realizessu, that he has got a “Kalguli”, he gives him thattu, ssooonu Gabbar is dancing and suddenly a…dichkyon, aa…dichkyon, aaa..dichkyon, three shotssss, kaalia and team diesssss, and there is silencessssssss.

So, eat Kalguli, be extra powerfullu…..


Just recentu,

When Mittal and Archedor were in a meetingu, Mittal was sounding low in the tone, our Archedor chief told his Indian assistant to bring that powerful Kalguli, he takes it and then he proposes acquisition of Archedor.

So, eat Kalguli, be extra conqueringgu, it makes you to overpower others….


© Sanjeev Koushik, 2007

Path to Heaven

These seemed like path to Heaven and gave me a moment with bliss.